(. . .) Ο αναγνώστης ας μην περιμένει τίποτε από τις συνταγές της παρωχημένης γραφής. Ούτε ήρωες, ούτε δράση, παρά μόνο μια ιχνογραφία συναισθημάτων, με διδακτικό όμως επιμύθιο: ότι όλα καταλήγουν στον μεγάλο καταπιώνα του θανάτου. Αν μένει κάτι, είναι η γλώσσα που μιλάει φλύαρα και ατελέσφορα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]