Η τελεία μοιάζει με τη στιγμή. Η τελεία μένει, η στιγμή δραπετεύει. `Εσύ πού είσαι;` `Εκεί που η θάλασσα δεν τελειώνει κι ο ουρανός δεν αρχίζει, υπάρχει μια γραμμή που ενώνει και χωρίζει. Άναψε δυο κεριά για να με ψάξεις, ένα στην ανάμνηση κι ένα στην προσδοκία`.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]