Ελλοπία: λίκνο των Ελλήνων μυθικό. Χώρα φανταστική, τόπος ακαθόριστος, ου τόπος. Ελλοπία: η ελληνική ουτοπία. Δεν καθορίζει ο τόπος το ελληνικόν, αλλά ο τρόπος. Η ελληνικότητα δεν εξαρτάται από τη φυλετική προέλευση, την τοπική καταγωγή, την κρατική ταυτότητα. Συναρτάται με τη μετοχή στην ελληνική παιδεία, δηλαδή σε ένα τρόπο θέασης του κόσμου και του βίου. Τρόπο, που επιβιώνει και διατηρεί την ιστορική του συνέχεια μέσα στους ατέλειωτους μετασχηματισμούς του, καθώς τους ενσωματώνει ως διαφορετικές εκδοχές του. Ο τρόπος ο ελληνικός είναι πολύτυπος. Η πολλαπλότητα είναι θεμελιώδες γνώρισμά του. Ο ελληνικός δρόμος δεν είναι ούτε υπέρτερος ούτε κατώτερος από τόσους άλλους. Είναι απλώς διαφορετικός. Και είναι ο οίκος μας, αυτός που μας κληροδοτήθηκε. Σ` εμάς, στον καθένα και σ` όλους μαζί εναπόκειται, να αποποιηθούμε την κληρονομιά και να μείνουμε άκληροι ή να την αποδεχτούμε και να την επωμισθούμε. Να φτιάξουμε παρέες και κοινότητες και, παραμερίζοντας τη μιζέρια του νεοελληνικού μας κρατιδίου, να προσπαθήσουμε να τρυγήσουμε από τον πλούτο της πολυσχιδούς μας παράδοσης, για να την εμπλουτίσουμε με νέα μονοπάτια, νέες διακλαδώσεις, νέες εκδοχές ελληνικότητας. Ίσως να μην τα καταφέρουμε -ίσως και να είναι πια αργά. Αξίζει ωστόσο να το επιχειρήσουμε.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]