Παραμονές της τελευταίας παράστασης της ζωής του, ο σκηνοθέτης Λεωνίδας Κ. ζητά από τον ιδιόμορφο Αλβανό βοηθό του να κάψει τα σκηνικά για να αναβληθεί η πρεμιέρα. Παρότι καταξιωμένος, επίλεκτος πολίτης της καλλιτεχνικής δημοκρατίας των Αθηνών, φοβάται την αποτυχία. Αντιμέτωπος με τα γερατειά, την αρρώστια, τον θάνατο, αρπαγμένος από τον έρωτά του για την Άννα Μελαχρινού, τη νέα και γοητευτική, πλην ατάλαντη πρωταγωνίστριά του, αισθάνεται να τον συντρίβει το βάρος μιας μετριότητας που κάνει τη συνείδησή του να ασφυκτιά. Στο σπίτι του με θέα την Ακρόπολη, στην Επίδαυρο και στο Ορεστικόν σκέφτεται τους φόβους του και την απελπισία του, ώσπου για να λυτρωθεί αφήνεται να χαθεί σ’ έναν χρόνο που θα τον οδηγήσει ως τη μακρινή εποχή που ο Ευριπίδης έγραφε τις Βάκχες του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]