... Εμείς οι ένοχοι, εμείς οι αθώοι. Πιστεύαμε κάποτε στην ενοχή και στην αθωότητά της Δευτέρας, μαθημένοι από ημερολόγια τύψεων. Ύστερα, ένα βροχερό Σαββατόβραδο, παραμονή της γιορτής των Ταξιαρχών, άρχισε η περιπέτεια που με ταξίδεψε στον ταραγμένο Ατλαντικό των εκκρεμοτήτων. Θα ‘πρεπε ίσως να σημειώσω πως ο πατέρας μου, σκοτεινός θαυμαστής κι αυτός της Δευτέρας, είχε εμπιστοσύνη στο ζωικό λίπος απ’ τον καιρό που έχανε την αγάπη· αλλά ήταν και πολλά άλλα που οδήγησαν το υπερωκεάνιο «Τιτανικός» στο διάσημο ναυάγιο, κι εμένα στο γρίφο της αθωότητας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Εκείνο το βεβαρημένο απόγευμα του Νοέμβρη...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]