Η Δάφνη, συγγραφέας, ακροατής και αφηγητής, ακούει την ιγκουάνα όλη νύχτα να κλαίει δεμένη στο δέντρο: Τέσσερις ιστορίες αγάπης στα πλοκάμια της ελληνικής μαφίας, που συμπλέκεται με το ελληνικό εθνικό βιομηχανικό κράτος και την ιδεολογία του. Η ιστορία μιας μεγάλης αυταπάτης. Ο έρωτας δεν τυφλώνει. Αλλά ανοίγει τα μάτια. Ο Ντέιβιντ και η Σάντι σε αγώνα θανάτου με την ορθόδοξη ελλαδική εκκλησία. Ο Θησέας ελευθερώνει τη Βέρα από ένα νέο βασιλιά Μίνωα. Ο Άρης προδίδει το `επαναστατικό` κίνημα για μια εβραιοαμερικάνα πράκτορα, την Κασσάνδρα. Η Άννα δεν βρίσκει τον τέλειο σύζυγο. Η Ελλάδα δεν είναι η χώρα των ηρώων και των αγίων. Ο σοσιαλισμός δεν είναι παρά μια εσωτερική επανάσταση της αστικής τάξης. Αυτές οι τέσσερις αγάπες συγκρούονται με όλες τις κατεστημένες απόψεις. Από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά, τους αναρχικούς και τους `τρομοκράτες`. Τους πατριώτες και τους διεθνιστές, τους θρησκευόμενους και τους άθεους. Το ψέμα μια θάλασσα. Εμείς μικρά ψαράκια στο βυθό της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]