Στο δοκίμιο αυτό επιχειρείται η ψυχαναλυτική προσέγγιση της βίας, όπως αυτή εκδηλώνεται σε διάφορες φάσεις της ανάπτυξης του ψυχισμού. Δεν χρησιμοποιείται η κλασική θεώρηση του φαινομένου στο επίπεδο της ψυχικής οικονομίας και των ενορμητικών επενδύσεων, όχι γιατί ο συγγραφέας δεν συμφωνεί με αυτήν, αλλά γιατί προσπαθεί να μελετήσει την βία στους χώρους της υποκειμενικότητας και της διυποκειμενικότητας. Η βία διακρίνεται σε οργανωτική και αποδιοργανωτική και μελετώνται οι συνθήκες κρίσης που προωθούν την ψυχική οργάνωση ή αντίθετα δημιουργούν καθηλώσεις, παλινδρόμηση και τάση για επανάληψη. Προτείνεται ένα γενικό διυποκειμενικό μοντέλο που περιγράφει στις οριακές του θέσεις τις συνθήκες εκδήλωσης βίας. Μελετάται ο ρόλος της πράξης και της σκέψης. Το δοκίμιο, αν και προέρχεται από την κλινική ψυχαναλυτική πρακτική, προσφέρει ένα θεωρητικό πλαίσιο και για όσους επιθυμούν να προσεγγίσουν την βία στους τομείς της κοινωνιολογίας και της εκπαίδευσης.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]