Το 1990 η Έλλη Κοραή - προϊσταμένη του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου - μου πρότεινε να κάνουμε μερικές εκπομπές για πιάνο που παρουσιάστηκαν με τον ίδιο τίτλο του σημερινού βιβλίου. Η Αυτού Μεγαλειότης το Πιάνο. Είχαμε συμφωνήσει να κάνουμε τέσσερις εκπομπές που τελικά μαζί με τα μουσικά παραδείγματα έφθασαν αισίως τις δεκατρείς (τυχερό μου νούμερο. . .). Από τότε το ίδιο νούμερο έπαιξε τον καθοριστικό του ρόλο, για να φθάσει τελικά σήμερα (2003) στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Μου πήρε πάνω από τριάμισι χρόνια η συγγραφή του γιατί τελικά θέλησα να καταθέσω τις γνώσεις, τις εμπειρίες μου και τις μελέτες μιας ολόκληρης ζωής - σαράντα σχεδόν χρόνια - σαν πιανίστας, δάσκαλος και μουσικός. Πιστεύω πως έφτιαξα ένα βιβλίο μοναδικό στο είδος του για την ελληνική βιβλιογραφία. Ένα βιβλίο που ερευνά και περιλαμβάνει την ιστορία και το «παρελθόν» του πιάνου, όλους τους μεγάλους συνθέτες από την εποχή του Μπαρόκ μέχρι τις ημέρες μας, με ιστορικά, μουσικολογικά, κριτικά και αισθητικά σχόλια. Ακόμη, πολλές μορφολογικές και καλολογικές αναλύσεις που αναφέρονται στο κεφάλαιο της παιδείας και της διδασκαλίας του πιάνου, ως και πλήρεις καταλόγους των έργων των μεγάλων συνθετών του οργάνου, αλλά και όλων σχεδόν των Ελλήνων μουσουργών από την επτανησιακή σχολή μέχρι τις μέρες μας. Τέλος, πολλές «ειδικές» γνώσεις με χρήσιμες πληροφορίες γύρω από τους μεγάλους σολίστες του πιάνου και τη δισκογραφία τους. Πρόκειται για ένα εμπεριστατωμένο βιβλίο ωφέλιμο για κάθε μουσικό, δάσκαλο, σπουδαστή αλλά και για τον απλό φιλόμουσο που αγαπά το πιάνο και τον ήχο του. Εσύ, φίλε αναγνώστη, θα μου πεις αν το πέτυχα. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]