Η Άμμος του κειμένου, γιατί κοιτώντας κανείς τα βιβλία που έχει διαβάσει, τα έργα στα οποία έχει βαδίσει και περιπλανηθεί πριν από αρκετά χρόνια, έχει την αίσθηση της άμμου στα χέρια, καθώς αυτή κυλάει γοργά και προδοτικά, για να χαθεί στον αέρα. Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις τη φυγή αυτήν. Τα κείμενα, τα έργα, τα βιβλία βρίσκονται πάντα δίπλα σου συμπαγείς, απαιτητικοί, αυτονόητοι ενίοτε μάρτυρες της δικής σου πορείας. Προϊόντος του χρόνου όμως μένει αυτή η αίσθηση της άμμου, της άμμου των κειμένων, στα χέρια και στη μνήμη, ως το ελάχιστο ίχνος από ένα πάθος ανάγνωσης, γραφής και έκφρασης. Στη δική μας περίπτωση, πάθος για θέματα όπως το επτανησιακό θέατρο, η μετανάστευση, η νύχτα και πρόσωπα όπως ο Καβάφης, ο Ξενόπουλος, ο Μουρσελάς, ο Μέντης κ.ά.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
