Τριάντα τρία διηγήματα-διαμάντια του μεγάλου ρώσου συγγραφέα (άγνωστα κατά το πλείστον στο αναγνωστικό κοινό) μετέφρασε στα ελληνικά με τη γνώριμη πια στους αναγνώστες μεταφραστική καθαρότητα και ζωντάνια του ο Βασίλης Ντινόπουλος.
Τα διηγήματα χαρακτηρίζονται από τη σαφήνεια, την απλότητα και την ψυχογραφική οξύτητα που διέπουν όλο το έργο του Τσέχωφ. Η διαχρονική διάσταση αποτελεί άλλωστε τη μεγάλη συγγραφική του δύναμη: Οι χαρακτήρες θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι της σημερινής ή της αυριανής Ρωσίας. Η νοσταλγία, η ποιητική διάσταση αλλά και ο στοχασμός του Τσέχωφ γύρω από τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα επανέρχονται σήμερα στη ρωσική πραγματικότητα, ύστερα από επτάμισι δεκαετίες σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Γιατί, όπως έλεγε ο Δημήτρης Χορν, στον αέρα που αναπνέουν οι άνθρωποι και ασφυκτιούν, ο Τσέχωφ δίνει το λυτρωτικό οξυγόνο της ελπίδας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]