Είναι γνωστό ότι ο Α` Παγκόσμιος Πόλεμος και η Οκτωβριανή Επανάσταση, καθώς επίσης και ο νέος διεθνής συσχετισμός δυνάμεων που προέκυψε από τα δύο μεγάλα αυτά γεγονότα, έμελλε να αλλάξει τη μοίρα όλου του κόσμου. Επρόκειτο επίσης, να επηρεάσει κι ένα μικρό κομμάτι του Ελληνισμού που κατοικούσε σε περιοχές της Υπερκαυκασίας.
Το ελληνικό στοιχείο των περιοχών αυτών είχε ήδη, με την έκρηξη του πολέμου, μακρόχρονη ζωή στις νότιες εκείνες κτήσεις των Ρώσων. Ήδη από την περίοδο του Κριμαϊκού Πολέμου (1853-1856) και λίγο μετά, κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1878, Έλληνες από τις επαρχίες της Αργυρούπολης, της Τραπεζούντας και της Σεβάστειας του Πόντου είχαν μεταστανεύσει και εγκατασταθεί κυρίως στις περιοχές του Καρς και του Αρδαχάν, οι οποίες μετά τον πόλεμο παραχωρήθηκαν στη Ρωσία.
[...] Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να καταγράψει τις τραγικές συνθήκες κάτω από τις οποίες οι Έλληνες του Καρς οδηγήθηκαν σε δραματική έξοδο και να εντοπίσει τις ειδικότερες αιτίες που την προκάλεσαν. Η έρευνα βασίστηκε κυρίως σε έγγραφα του Ιστορικού Αρχείου του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, του Μουσείου Μπενάκη και μερικά του Αρχείου του Α.Α.Πάλλη, που βρίσκεται στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Επίσης, υλικό χρησιμοποιήθηκε από τις εφημερίδες `Εποχή` της Τραπεζούντας και `Ελεύθερος Πόντος` του Βατούμ. Ακόμη, υλικό χρησιμοποιήθηκε από μια σειρά συνεντεύξεων, που πήρε ο ερευνητής, από άτομα που έζησαν τα γεγονότα της `Εξόδου`.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]