Πριν μελετήσεις το Ζεν, τα βουνά είναι βουνά και τα ποτάμια είναι ποτάμια. Όταν αρχίσεις να μελετάς το Ζεν τα βουνά δεν είναι πια βουνά μήτε τα ποτάμια ποτάμια. Σαν αποκτήσεις τη Φώτιση όμως τα βουνά ξαναγίνονται βουνά και τα ποτάμια ξαναγίνονται ποτάμια. Με πνευματική καθαρότητα, με σαφήνεια και τη διαύγεια του ήρεμου νερού ο καθ. Καϊτέν Νουκαρίγια περιγράφει τούτη τη μετάβαση από την περιπλοκή της αισθητήριας αντίληψης στην ουσία των πραγμάτων, στη βουδική, ενοποιημένη φύση που κάνει το βουνό, το ποτάμι ή τον άνθρωπο να είναι αυτό που `είναι`. Η ιστορική και δογματική θέση του Ζεν Βουδισμού στην Άπω Ανατολή καταγράφεται, συγκρίνεται με τα αρχαία φιλοσοφικά και σύγχρονα ιδεολογικά ρεύματα, ανανεώνεται και προσαρμόζεται στη σύγχρονη πραγματικότητα για να γίνει τρόπος ζωής και σκέψης, [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]