Ζούσα αμέριμνα και παραμυθένια στο παλάτι. Με τη βασίλισσα τρώγαμε ψωμί κι αλάτι, όταν μας τελείωνε η ζάχαρη. Άλλοτε πάλι, τσιμπολογούσαμε σταφύλια αμπελοφιλοσοφώντας. Με εκτιμούσε η άτιμη.

Μια ασήμαντη όμως, στο γυμνό μάτι, αποστολή με ανάγκασε να αποχαιρετίσω τα λούσα και τα βελούδα. Στην αρχή πορεύτηκα σαν ανεξαρτητοποιημένη πεταλούδα, αλλά σύντομα ήρθαν οι ανατροπές. Περιπλανήθηκα αδιάκοπα, θυμίζοντας ινδικό εγχειρίδιο εγκλωβισμένο σε λαβύρινθο με τυφλοπόντικες. Πού πήγαιναν τα τέσσερα;

Τα γεγονότα της περιπέτειάς μου καταγράφονται με υποκειμενικότητα, ένα προς ένα (ίσον ένα) σε μια ιστορία που ξεκινάει από την άλλη πλευρά.