Αυτό που δεν μπορείς να το αλλάξεις, πρέπει να το ανέχεσαι. Κι αφού τίποτα δεν μπορεί ν` αλλάξει, πρέπει ν` ανέχεσαι τα πάντα. Αυτή η αρχή κυβερνούσε τη ζωή της. Ήταν ένα μάντρα, μια νοοτροπία και μια πρόκληση. Αυτή την αίσθηση μοιρολατρίας μετέφερε μαζί της από τη μια ήπειρο στην άλλη η Ναζνίν όταν παντρεύτηκε τον Τσανού, έναν άντρα στην ηλικία του πατέρα της. Στο Λονδίνο κάνει το καθήκον της, φροντίζει τον άντρα της, μεγαλώνει τα παιδιά της, βγαίνει σπάνια από το σπίτι, όπως θα έκανε κάθε κορίτσι στο χωριό της. Σιγά σιγά όμως η Ναζνίν αλλάζει κι αρχίζει ν` αναρωτιέται αν κυβερνάει πράγματι η μοίρα τη ζωή της ή αν εκείνη ελέγχει τη μοίρα της. Κι όταν ερωτεύεται τον Καρίμ, μένει κατάπληκτη καθώς συνειδητοποιεί την πολυπλοκότητα αλλά και τις δυνατότητες της ελεύθερης επιλογής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]