Ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν, που ασχολήθηκε επί πολλά χρόνια με τη συγγραφή στα ρωσικά αυτού του βιβλίου, δεν πρόλαβε να το δει τυπωμένο. Έθεσε την τελευταία τελεία στο έργο αυτό το Νοέμβριο του 1983, ένα μήνα πριν από το τέλος του. . . «Πάνω από τριάντα χρόνια υπηρέτησα την εκκλησία ως ιερέας και θεολόγος, ποιμένας και διδάσκαλος. Δεν έπαψα ποτέ, σ` αυτά τα τριάντα χρόνια, να αισθάνομαι πως έχω κληθεί να στοχάζομαι πάνω στην Ευχαριστία και στη θέση που κατέχει στην ζωή της εκκλησίας. Όσο πιο πραγματικά βίωνα τη λειτουργία της ευχαριστίας, το μυστήριο της νίκης και της δόξας του Χριστού, τόσο περισσότερο δυνάμωνε το αίσθημα μέσα μου, πως υφίσταται μια ευχαριστισιακή κρίση στην εκκλησία. Τίποτε, βέβαια, δεν έχει αλλάξει εξωτερικά στην παράδοση της εκκλησίας. Αυτό όμως που έχει μεταβληθεί είναι η αντίληψη που έχουμε για την Ευχαριστία, η κατανόηση της ουσίας της. Η κρίση ουσιαστικά δημιουργείται από την έλλειψη σύνδεσης και συνάφειας, ανάμεσα σ` αυτό που τελείται κατά την Ευχαριστία και στον τρόπο που αυτό γίνεται αντιληπτό και κατανοητό. Ίσως πολλοί άνθρωποι να εκπλαγούν, όταν ακούσουν πως η απάντηση που προτείνω για την κρίση δεν είναι να στρέψουμε την προσοχή μας στις διάφορες όψεις της, αλλά να στραφούμε στο Μυστήριο της Ευχαριστίας και στην εκκλησία, της οποίας η ζωή αναβλύζει απ` αυτό το μυστήριο». Ο «Ακρίτας» προσφέρει στο πλήρωμα της εκκλησίας το λειτουργικό στοχασμό του αείμνηστου π. Αλέξανδρου Σμέμαν, επανεκδίδοντας την «Ευχαριστία» σε νέα βελτιωμένη έκδοση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]