Η πολιτική αστάθεια που επικρατεί στον αραβικό κόσμο έχει γίνει ο πονοκέφαλος όλων εκείνων (δυτικές χώρες, διεθνείς οργανισμοί, αραβικές κυβερνήσεις) που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν αναπτυξιακές πολιτικές στην περιοχή αυτή. Η κυριότερη αιτία του προβλήματος φαίνεται να εντοπίζεται στην ευθραυστότητα που χαρακτηρίζει τους θεσμούς των αραβικών κρατών. Παρ’ όλα αυτά, τόσο οι θεωρητικές όσο και οι πρακτικές προσεγγίσεις του φαινομένου αυτού διακρίνονται από μια στενότητα στον τρόπο εννοιολόγησης της κρατικής ευθραυστότητας, αλλά και από την έλλειψη διαλόγου με τις κοινωνικές δυνάμεις του αραβικού κόσμου που προσβλέπουν σε μια ουσιαστική μεταρρύθμιση του πολιτικού τους συστήματος. Στη μελέτη αυτή, ο Άλι Φαγιάντ, Λιβανέζος πανεπιστημιακός και διευθυντής του Συμβουλευτικού Κέντρου Μελέτης και Τεκμηρίωσης που επικεντρώνεται στη μελέτη των παραπάνω ζητημάτων, επιχειρεί να υπερβεί τις αδυναμίες αυτές. Χρησιμοποιώντας πραγματολογικό υλικό από ολόκληρη την επικράτεια του αραβικού κόσμου, προεκτείνει τις υπάρχουσες ακαδημαϊκές προσεγγίσεις και αναπτύσσει ένα ευρύτερο και διεισδυτικότερο θεωρητικό πλαίσιο για την εξέταση αυτών των φαινομένων. Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, που αναλύει την περίπτωση του Λιβάνου, καταδεικνύει με λεπτομερή τρόπο το πώς μια τέτοια θεωρητική οπτική μπορεί να ερμηνεύσει τους περίπλοκους και αλληλοδιαπλεκόμενους μηχανισμούς που μετατρέπουν τις θεσμικές ανεπάρκειες του κράτους σε μια πολύπλευρη πολιτική κρίση η οποία διαπερνά πλέον όλες τις όψεις της κοινωνίας.