Εισχωρώντας στον εσωτερικό κόσμο των Μαστιχοχωρίων διείσδυσα σε ένα κόσμο όπου η απλότητα και η παράδοση σφιχταγκαλιασμένες κατά τη διάρκεια τόσων χρόνων έχουν μπολιάσει την εσωτερικότητα κάθε σπιτιού και έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στα θεμέλια κάθε δωματίου. Τα σπίτια αυτά δεν ήταν απλά κατοικίες για ξεκούραση αλλά αναπόσπαστα στοιχεία της καθημερινότητας των χωρικών στα οποία καθρεφτίζονταν ο αναλλοίωτος τρόπος ζωής τους στο πέρασμα των χρόνων. Ένας τρόπος ζωής που δεν παραβίαζε τους ρυθμούς της φύσης, δεν επιβαλλόταν σε αυτούς μα αφουγκραζόταν τη σοφία τους και συμπορευόταν αρμονικά μαζί τους. Οι πέτρινοι θόλοι, οι φωτογραφίες στους τοίχους, τα αντικείμενα-κειμήλια δεν είναι παρά το πλαίσιο και η αναφορά μιας κοινής μοίρας που ένωνε αυτούς τους ανθρώπους, μιας κοινής πορείας που από μέσα της αναβλύζει ένα βαθύ αίσθημα αλληλεγγύης που υπήρχε μεταξύ τους. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]