Τον άντρα να τον διεκδικείς μια φορά τον μήνα, ειδάλλως υποτροπιάζει. Η διεκδίκηση μπορεί να μεταφραστεί ως μαμαδίστικη μηλόπιτα, λεοπάρ τάγκα, δίαιτα μέχρι τελικής πτώσης, μηνυματάκι κολλημένο στο ψυγείο, ενδιαφέρον και ζήλος για τις υποθέσεις του γραφείου και το ματς της Κυριακής. Το τελευταίο χαρτί είναι η φυγή, εγώ απλά το έπαιζα πάντα πρώτο. Ούτως η άλλως. Το μόνο που αγάπησε ήταν ο φόβος του πως κάποτε θα έφευγα. Με αυτόν τον φόβο τον κράτησα μαζί και χώρια μου, με αυτόν τον φόβο τον τάιζα με γεύσεις πικραμύγδαλου μέχρι να τον λιγώσω. Μα δεν κρατιέται με απειλές το πάθος, απλά φουντώνει τον εγωισμό που το υποβαστάζει. Για να γίνει το τίποτα φλόγα, η φλόγα φωτιά, η φωτιά λάβα και η λάβα πάλι τίποτα. Είδα τη λάβα και θέλησα να φύγω. Πριν γίνει τίποτα. Δειλή;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]