` . . .Κοίταξα προς τον ουρανό και ευχήθηκα: Όπως κι αν λέγεσαι, Θεός, Διάβολος, Βούδας, Κούδας, Σύμπαν, στείλε μου κάτι . . .Κάτι νέο, κάτι φρέσκο, να χορτάσει η νηστική ψυχή μου!`
Η ρουτίνα της τη στενεύει σαν πολυφορεμένο ρούχο. Πως την ξεφορτώνεται; Οι αυταπάτες της κατέρρευσαν. Πώς να εφεύρει ένα νέο εαυτό; Δεν αντέχει τις ανάσες πάνω της. Πώς να αναμετρηθεί ξανά με τον έρωτα; Η λαχανιασμένη διαδρομή μιας γυναίκας που θυμώνει, επαναστατεί, εκδικείται, ερωτεύεται και σπέρνει το χάος στην προσπάθειά της να ταρακουνήσει τη στάσιμη ζωή της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]