Απ` τον κύριο Λεονάρντο ως τα χρυσαφιά καρύδια, που γίνανε παιδιά κι ύστερα αστέρια, η απόσταση. . . μα δεν υπάρχει απόσταση. Κι ούτε ανάμεσα στον κλόουν Τικ Τοκ και στη Βροχούλα, στον Μουντζούρη ή στα έλατα που πεθυμήσανε να ταξιδέψουν και ταξίδεψαν. Κι η Λίλα, η Τίνα κι ο μικρός Φώτης μπορεί και να `ναι αδέλφια. . . Και οι επτά παράξενες ιστοριούλες ζυμώθηκαν με την ίδια μαγική ζύμη. Παραμυθιού σταγόνες μέσα στις τωρινές μας μέρες. Όχι η πραγματικότητα εδώ, κι εκεί τα παραμύθια. Εμείς τα λέμε ένα. . . Εσύ;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]