Ο βετεράνος αρχαιολόγος Απόστολος Ζήρας καταφεύγει στο προγονικό του σπίτι στο νότιο Πήλιο, όπου περνούσε τα καλοκαίρια του κατά τη δεκαετία του ’50. Είναι ένας άντρας μόνος, χήρος, διωκόμενος από τις δικαστικές Αρχές και τα τηλεοπτικά κανάλια. Στον τόπο των εφηβικών του διακοπών επιχειρεί ν’ ανασυνθέσει τα αίτια που τον κατέστησαν αποδιοπομπαίο τράγο. Γι’ αυτό ανασκάπτει στα ερείπια της ζωής του, φέρνοντας ταυτόχρονα στο φως και τα ερείπια της πρόσφατης νεοελληνικής ιστορίας. (. . .) Ένα οξυδερκές, τρυφερό και σαρκαστικό σχόλιο πάνω στην ταυτότητα, στη μνήμη, στις ιδιαιτερότητες των τόπων και των ανθρώπων τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]