... Εμπνέομαι από αμυχές
χαρίζομαι σε βάραθρα
κι απρόσιτα σ` αγγίζω
κατέχοντας το μυστικό
των σιωπών.
Αφού δεν ανακυκλώνεται ποτέ η αγάπη
μόνο γυρνάει πιο σκληρή
στα μάτια με φωτιά
χέρια από κυκλάμινο
αρνούνται να την πιάσουν.
Ήταν όλα χρισμένα στο δάκρυ
τίποτα δε σου χάρισα
πέρα απ` το πεπρωμένο σου
εκείνο που ξέρει και ζει
μόνο του
όπως εγώ...
