(. . .) Σκοπός της μελέτης αυτής είναι να ανασυγκροτήσει λογικά και να αξιολογήσει τις απαντήσεις που δόθηκαν στη δεκαετία του 1970 στην περίφημη θέση της «ασυμμετρίας» (ή «ασυμμετρότητας», incommensurability) των ιστορικιστών. Με δύο λόγια, σύμφωνα με τη θέση αυτή, είναι αδύνατη η σημείο προς σημείο αντικειμενική σύγκριση δύο αντίθετων επιστημονικών θεωριών της ίδιας περιοχής. Η μεγάλη επικαιρότητα της θέσης οφείλεται στη βαθμιαία συνειδητοποίηση των επιπτώσεών της. Συγκεκριμένα, αν δεχτούμε ότι δύο διαδοχικές ή ανταγωνιστικές θεωρίες είναι ασύμμετρες, είμαστε αναγκασμένοι να εγκαταλείψουμε ορισμένα χαρακτηριστικά της επιστήμης που είχαν πάντοτε θεωρηθεί αυτονόητα και καθοριστικά. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]