Οι δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα άλλαξαν το πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας. Διαδοχικές στρατιωτικές συγκρούσεις, όπως οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ο Α` Παγκόσμιος Πόλεμος και η Μικρασιατική Εκστρατεία, συνθέτουν μια θυελλώδη εποχή. Αυτή η έντονη στρατιωτική δράση είχε ως συνέπεια και τη διαμόρφωση ενός νέου είδους καλλιτεχνών, των πολεμικών ζωγράφων-ανταποκριτών, που εγκαταλείπουν προσωρινά τα προσφιλή τους θέματα (τοπιογραφία, πορτρέτο), για να υπηρετήσουν τη λεγόμενη ιστορική ζωγραφική. Πρόκειται για μια ειδησεογραφική αναπαράσταση, όπου επιχειρείται ο συγκερασμός της νατουραλιστικής πιστότητας και της αμεσότητας του στιγμιότυπου.
Η Θάλεια Φλωρά-Καραβία συνιστά μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα περίπτωση, όχι μόνο για το έργο της, αλλά και ως κοινωνικό φαινόμενο. Σε μια εποχή που η δράση του γυναικείου φύλου στη λεγόμενη δημόσια σφαίρα είναι σχεδόν απαγορευτική ή εξαιρετικά περιορισμένη, εκείνη ακολουθεί τον ελληνικό στρατό κατά τον Α` Βαλκανικό Πόλεμο. Ζωγραφίζει και γράφει αυτά που βλέπει γύρω της, δίνοντας μια εναργή εικόνα της εξαιρετικά κρίσιμης καμπής στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας αλλά και το κοινωνικό και πολιτικό πρόσωπο της χώρας. Μέσα από αυτά τα σχέδιά της, η ζωγράφος αναδεικνύεται σε μία από τις αξιότερες εκπροσώπους των πολεμικών ζωγράφων-ανταποκριτών, καθώς τα θέματά της προσφέρουν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σύζευξη ιστορίας και τέχνης. [...]