(. . .) Το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα κι ο παππούς ο Χρόνος σβήνει δύο χιλιάδες. . . τόσα κεράκια. . . κι εύχεται «Αγάπη και Ειρήνη» στη γη, «Σοφία και Γνώση» στους ανθρώπους! Ύστερα ανοίγει ένα χρυσόδετο βιβλίο με 365 σελίδες. Είναι το δώρο των εγγονών του, των μηνών. (. . .) Ο παππούς αρχίζει να το ξεφυλλίζει και σταματά πότε στα χιόνια και στις παγωνιές, του γιου του, του Χειμώνα, πότε στ` αρώματα και τα χρώματα της Άνοιξης. Για όλα του τα παιδιά χαίρεται ο παππούς, μα πιότερο χαίρεται όταν διαβάζει τα κεφάλαια του Φθινοπώρου, τα κεφάλαια του Καλοκαιριού. Γιατί ο παππούς λέει πως μ` αυτά τα δυο παιδιά του ανοίγει και κλείνει ο θαυμαστός κύκλος της Μάνας Φύσης.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]