Τώρα τα παιδιά κυνηγούσαν αστυνόμους. Και όνειρα - πάντα όνειρα - πολύ Βαριά για τις δικές τους πλάτες. Ύστερα, ένας ένας άρχισαν να φεύγουν. Λίγο ο καρκίνος, λίγο ο χρόνος, μαζί κι ο χωρισμός. Η Πόρνη και η Παρθένα, το Πόδι και ο Μαύρος μούτσος, τα παιδιά που κυνηγούσαν όνειρα κι αστυνόμους, ο άντρας που ξέχασε πόσο τον κόσμο ήθελε ν` αλλάξει, ο μάστορας που αγαπούσε το κυπαρίσσι...
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
