Το αρκουδάκι δε θέλει να καθίσει στο γιογιό. Προτιμάει να φοράει την άσπρη κι αφράτη πάνα του. Άλλωστε, το γιογιό είναι τέλειο σαν κουβαδάκι, πανέμορφο σαν καπέλο κι όταν το γεμίζεις με νερό, οι βαρκούλες επιπλέουν σαν πάνω σε λίμνη. Έλα όμως που υπάρχει κι ο παιδικός σταθμός! Τα αρκουδάκια που δε φοράνε πια πάνες πηγαίνουν στο σταθμό και ζωγραφίζουν, παίζουν, τραγουδάνε. Το αρκουδάκι αποφασίζει λοιπόν πως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσει. . . Λέτε να τα καταφέρει;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]