Το `Αισθηματικό μυθιστόρημα`, ως προς το ύφος του, ανάγεται την κλασική πορνογραφική παράδοση της Ευρώπης. Η αντιμετώπιση όμως του συγγραφέα είναι ριζικά διαφορετική απ` ό,τι στην κλασική ερωτογραφία.
Ο Γκριγιέ, `πατριάρχης` του περίφημου Νέου Μυθιστορήματος και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας από το 2004, κατασκευάζει εδώ μια πινακοθήκη ακραίων διαστροφών και φαντασιώσεων που, αυτές καθαυτές, όχι μόνον δεν προσφέρονται για ερωτική διέγερση αλλά μάλλον αποθαρρύνουν και την πιο διεστραμμένη ερωτική ιδιοσυγκρασία.
Η υπόθεση είναι τυπική για την πορνογραφική παράδοση: ένας πατέρας μυεί την δεκατετράχρονη κόρη του στα μυστικά του έρωτα (π.χ. της αγοράζει αντί για κούκλα μια μικρή πόρνη κ.λπ.) και βαθμιαία προχωρούν μαζί στην ανακάλυψη παντοίων ηδονών. Με αυτό το πρόσχημα ο Γκριγιέ καταγράφει ως φυσιοδίφης 239 σκηνές ακραίας ερωτικής διαστροφής, που ο επαρκής αναγνώστης αντιλαμβάνεται αμέσως ότι δεν (μπορεί να) αφορούν ανθρώπους αλλά ένα άλλο φαντασιακό είδος (ανθρώπινο υβρίδιο ή υπο-είδος) που ζει από τη διαστροφή για τη διαστροφή.
Στο `Αισθηματικό μυθιστόρημα` η πραγματικότητα, όπως τη γνωρίζουμε, δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνον ως η αρρωστημένη φαντασίωση ενός αναίσθητου και ασυνείδητου είδους που κατατρώγει τις σάρκες του - αφού προηγουμένως τις έχει μαστιγώσει, πληγώσει, ματώσει, πονέσει, δοκιμάσει και, εν τέλει, ακυρώσει.
Ο ίδιος ο συγγραφέας τονίζει ότι `αυτό το παραμύθι για ενήλικες δεν έχει θέση σε μια ροζ βιβλιοθήκη`. Ποιος θα τολμήσει να πει το αντίθετο; Όποιος το ομολογήσει, θα πρέπει να κρατηθεί αμέσως ως ύποπτος σίριαλ κίλερ...
Το `Αισθηματικό μυθιστόρημα`, ένα βιβλίο για γερά νεύρα, αποτελεί την ολική ανατροπή της πορνογραφίας ως είδους. Είναι το απόλυτο βιβλίο-σπλάτερ, μια φαντασίωση που ειρωνεύεται εαυτήν, ένα πειραματικό εργαστήριο αυτοκαταστροφής του είδους και ταυτόχρονα η αποδόμηση της γοητείας κάθε Χάνιμπαλ Λέκτερ...
Αυτό είναι το κύκνειο άσμα του συγγραφέα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]