Εν πτήσει: Συνομιλίες για την αρχιτεκτονική
Με τον Τάκη Κουμπή
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-7182-04-3
Παπασωτηρίου, Αθήνα, 2008
1η έκδ., Ελληνική, Νέα
€ 39.56 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
22 x 22 εκ, 1,053 γρ, 367 σελ.
Περιγραφή

`... Σ` αυτή τη συνομιλία ο Τάσος Μπίρης καλείται να αποσαφηνίσει τα ερωτήματα που αφορούν την πιστότητά του στο μοντερνισμό -την οποία ενίοτε χαρακτηρίζει ως `άπιστη πιστότητα`- διαλύοντας τις συγχύσεις που συχνά τον ανήγαγαν αδικαιολόγητα σε μια άτεγκτη και κατηγορηματική μορφή. Συνεπώς, ο Τ. Μπίρης προασπίζεται την επιλογή μιας αέναης ζωντανής πορείας του μοντερνισμού, του οποίου `η ζωή` αποτελεί εντέλει σύμφυτο στοιχείο, αλλά και διαχωρίζει τη δέση του από τους μετα-νεο -μοντέρνους αρχιτέκτονες, φωτίζοντας τις αγεφύρωτες διαφορές, τις τεράστιες αποστάσεις που τον χωρίζουν από τις σημερινές αρχιτεκτονικές της επίφασης, της μόδας και της εικόνας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απορρίπτει συλλήβδην τις νέες τάσεις, παρά τη ριζική αμφισβήτηση του ιδεολογήματος του `νέου`, δεδομένου ότι επιχειρεί να τις προσεγγίσει, να τις διερευνήσει, προσδιορίζοντας ορισμένες αξιόλογες προτάσεις. Ενάντια στη `λεξιλαγνεία`, τη ρητορική και την αυτοαναφορική ανάλυση ορισμένων αρχιτεκτόνων, προτείνει τη ριζοσπαστικότητα της αρχιτεκτονικής πρότασης, τον ενστόχαστο σχεδιασμό και την προτεραιότητα της σύνθεσης, της υλικότητας και της `φυσικής του χώρου`, ως αντιστάθμισμα των εννοιολογικών δανείων και των μεταφορών του λόγου. Επιπλέον, θα πρέπει να επισημάνουμε το γεγονός ότι επιλέγει, σε μια εποχή που εντέλλεται τα κελεύσματα των παγκοσμιοποιημένων αρχιτεκτόνων, να αντισταθεί, να υποδείξει άλλες διαδρομές, όταν ακόμη και οι θαυμάσιες λέξεις της αντίστασης ή της πολεμικής ακυρώνονται ή μηδενίζονται.
Θεωρώ ότι η αρχιτεκτονική έχει πλέον ανάγκη από συστηματικές αντιστάσεις και αντικρούσεις. Κάθε σημείο εφησυχασμού και αποδοχής των παγκοσμιοποιημένων εντολών θα πρέπει να αμφισβητείται, ώστε να εντοπίζονται οι αδύναμες υφές τους και να απυφαίνονται. Τη θέση τους θα πρέπει να καταλαμβάνει η ενικότητα και η ιδιωματική αρχιτεκτονική γραφή στο πνεύμα του αέναου εκ-μοντερνισμού. Ωστόσο, οι αντιστάσεις καθαυτές δεν επαρκούν. Είναι αναγκαία η μετάβαση στις έννοιες, στα μείζονα ερωτήματα της αρχιτεκτονικής θεώρησης. Συνεπώς, τούτη η συνομιλία επικεντρώνεται στα θεμελιώδη ζητήματα που αφορούν το χρόνο, τη βιωμένη εμπειρία, την τεχνική, την τέχνη, την υλικότητα και την πνευματικότητα του έργου, τη ζωή, ακόμη και το θάνατο. Ως προς αυτό το αναπότρεπτο πέρας, το οποίο όμως δεν τίθεται σε μια αντιπαραθετική διαζευκτική σχέση με τη ζωή, ο Τάσος Μπίρης διερευνά σε βάθος τον κορυφαίο ορισμό του Άρη Κωνσταντινίδη για την αρχιτεκτονική ως `δοχείο ζωής`. Εντοπίζει εκεί το `σκιερό φως` της αναγκαίας και διόλου φοβικής παρουσίας του θανάτου, η οποία, όπως και η ζωή, αφήνει τα ίχνη της στο αρχιτεκτονικό έργο, αναδεικνύοντας ομοιότητες αλλά και κεφαλαιώδεις διαφορές με το έργο τέχνης...` Τ.Κ.


[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]

Α. ΔΥΟ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΚΟΥΜΠΗ
Ι. Η αναγκαιότητα μιας άμεσης παρέμβασης
II. Η αρχιτεκτονική του Τάσου Μπίρη και ο ριζικά ηθικός προσδιορισμός του κατοικείν
Β. ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΜΠΙΡΗ
Ενότητα 1: Σκέψεις για το μοντερνισμό
2: Χρόνος και αρχιτεκτονική
3: Αρχιτεκτονική, εκσυγχρονισμός, παγκοσμιοποίηση
4: Κριτική θεώρηση τάσεων και καταστάσεων στο χώρο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής
5: Νέο και παλιό
6. Αρχιτεκτονικό έργο
7: Αρχιτεκτονική διδασκαλία
8: Ο κόσμος υπάρχει γιατί κινείται
9: Ένα δημοσιευμένο και επτά αδημοσίευτα έργα: Χαρακτηριστικές εικόνες