Είναι η Εκπαιδευτική Πολιτική ένα διακριτό επιστημονικό γνωστικό αντικείμενο; Αυτό το προκλητικό ερώτημα θέτει ο συγγραφέας στο παρόν βιβλίο. Και απαντά ότι μπορεί να γίνει, εάν ξεπεράσει τρεις παιδικές ασθένειες και στηριχτεί σε ένα αξίωμα. Η πρώτη ασθένεια έχει να κάνει με την, σε πολλές περιπτώσεις, ταύτισή της με τους επαγγελματίες (ή μη) πολιτικούς, που χαράσσουν και ασκούν πολιτική (policy makers). Η δεύτερη ασθένεια αφορά την εξυπηρέτηση ιδεολογικών και συνδικαλιστικών (δες συντεχνιακών) σκοπιμοτήτων. Η τρίτη ασθένεια συνδέεται με την εναρμόνισή της με τη δημοσιογραφική διαχείριση της παραγόμενης νομοθεσίας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]