Ο ζακύνθιος μοναχός Παχώμιος Ρουσάνος ήταν ο επίσημος αναπαραγωγός του αυθεντικού και ηγεμονικού λόγου της Ανατολικής Εκκλησίας τον 16ο αιώνα, ο κύριος «ιδεολογικός πυλωρός» του θεολογικού συστήματός της. Στην παρούσα εργασία αναλύεται ο αυτόκλητος αγώνας του να απαλλάξει το «ελληνίζον» στη θρησκευτική συμπεριφορά του ποίμνιό της από τη «διπλή ταυτότητά του» και να τη μετασχηματίσει σε ακραιφνώς `ορθόδοξη χριστιανική`, μεταλλαγή που θα το οδηγούσε στην επίτευξη της διαχρονικής στοχοθεσίας της Ορθοδοξίας: τη σωτηρία της ψυχής. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]