Η ενότης μέσα στην ορθόδοξη εκκλησία δεν νοείται σαν απλή διοικητική διευθέτησι και ανθρώπινο κατόρθωμα αλλά ως χάρις και πλήρωμα της καινής ζωής, που κοινοποιεί τους γηγενείς και τον κόσμο τους ολόκληρο. Δεν έχει η θεολογία δική της φιλοσοφία, η πνευματικότης δική της νοοτροπία, η διοίκησι δικό της σύστημα, η αγιογραφία δική της σχολή. Όλα αναδύονται από την ίδια κολυμβήθρα της λειτουργικής εμπειρίας. Όλα συλλειτουργούν Τριαδικά, προσάδοντα τον τρισάγιο ύμνο με τη δική τους γλώσσα (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
