Η πραγματολογία αφορά τη μελέτη της γλωσσικής παραγωγής σε συγκεκριμένες περιστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι η γλώσσα μας εξετάζεται στο συμφραστικό της πλαίσιο, δηλαδή σε σχέση με τους συμμετέχοντες, το χρόνο, τον τόπο, κλπ. Έτσι, δίνεται έμφαση στο διαδραστικό χαρακτήρα της γλώσσας και επισημαίνεται η εξάρτησή της από τις ανάγκες και τους στόχους που εξυπηρετεί στις καθημερινές μας φιλοσοφίες. Η πραγματολογία έχει φιλοσοφικές καταβολές και αρχικά εντάχθηκε στη γλωσσολογία για να καλύψει τα κενά των τυπικών (φορμαλιστικών) προσεγγίσεων του γλωσσικού φαινομένου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]