Επιστρατεύοντας τη δύναμη της αφήγησης, η Κράσνοου μας παρουσιάζει ενήλικες κόρες να παλεύουν με διάφορα είδη μητέρων. Μας δείχνει πως η υπέρβαση του πόνου του παρελθόντος, της κριτικής και της απόδοσης ευθυνών ανταμείβει μία ενήλικη κόρη με την υποστήριξη και τη φιλία της γυναίκας που τη γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο και πολύ πιθανόν την αγαπά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
