Το αντικείμενο του βιβλίου της Ντιλέκ Γκιουβέν ξεπερνά τα όρια ενός μεμονωμένου επεισοδίου: τα όρια των διώξεων εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης τον Σεπτέμβριο του 1955. Η πλούσια σε αρχειακό υλικό και προβληματισμό μελέτη της αφορά τις συμπεριφορές ενός κράτους, του τουρκικού, στη δύσκολη διαδρομή του προς τη νεωτερικότητα. (. . .) Πέρα από το συγκεκριμένο «ελληνικό» ενδιαφέρον του, το βιβλίο οδηγεί σε προβληματισμούς για την σύγχρονη τουρκική ιστορία και συγκεκριμένα για τις λειτουργίες και τις λήψεις αποφάσεων στο τουρκικό κράτος. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
