Ax, Έρωτα θεέ, τι άπληστος, τι ακόρεστος που είσαι! Ενώ όλα τα χωράς, όλα τα δέχεσαι, σαν θάλασσα, ό,τι θα καταπιείς, όσο ακριβό κι υπέροχο κι αν είναι, μέσα σε μια στιγμή ξεπέφτει, ευτελίζεται, και δεν σου φτάνει. Τόσο γεμάτος με μορφές της φαντασίας είν` ο έρωτας, που είναι από μόνος του η τέλεια φαντασίωση.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]