Ο Έντγκαρ Πόε, μέθυσος, φτωχός, κυνηγημένος, παρίας, μου αρέσει περισσότερο από ό,τι αν ήταν ήρεμος και ενάρετος, πολύ περισσότερο από ό,τι ο Γκαίτε ή ο Γουίλιαμ Σκοτ. Ευχαρίστως θα έλεγα γι’ αυτόν και για μια ιδιαίτερη τάξη ανθρώπων, αυτό που λέει η κατήχηση για τον Θεό μας: «Υπέμεινε πολλά για χάρη μας».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]