Τα «Διαγώνια Πάθη» είναι οι ιστορίες φευγαλέων πόθων, ερώτων ημιτελών και θνησιγενών ονειροπολήσεων. Είναι μια εκεί με κολάζ από κηδείες, δεξιώσεις, σκηνές του μετρό, απεργίες, συζητήσεις σε καφενεία, διαλέξεις σε πολιτιστικά κέντρα, αθώα και ένοχα φλερτ, παράνομους δεσμούς και αδιόρατα χαμόγελα. Άνθρωποι που συναντιούνται διαγωνίως και εναγωνίως, νευρωτικοί διανοούμενοι και αλμοδοβαρικές καλόγριες, μορφές περαστικές, ημερήσιες και νυχτερινές, τοπία αστικά και εξωτικά παρελαύνουν και προελαύνουν σε μια διαρκή εναλλαγή επιθυμιών και αισθημάτων. Αφετηρία και τέρμα τους έχουν το σύγχρονο Παρίσι, αυτή την υπέροχη Βαβέλ των αντικρουόμενων προσανατολισμών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]