Πηγαίνοντας σ’ αυτό το ήσυχο μέρος, το Λιτλ Φερζ του Λύμστοκ και μάλιστα με το ένα πόδι ακόμα στο γύψο, ύστερα απ’ την αξέχαστη εκείνη εμπειρία που λίγο έλειψε να μου στοιχίσει τη ζωή, φαντάστηκα πως πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για τη γρήγορη ανάρρωσή μου. Η αδελφή μου η Τζοάννα είχε φροντίσει να νοικιάζει ένα οικοδόμημα Βικτωριανής εποχής. Μια κοπέλα θα ερχόταν κάθε πρωί να μας φροντίζει. Το μέρος ήταν ήσυχο και ειδυλλιακό. Γρήγορα κάναμε τις πρώτες μας γνωριμίες και βεβαιωθήκαμε πως η επαρχιακή ζωή δεν μας επιφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις, μολονότι ο Μάρκους Κεντ, ο γιατρός που με κουράριζε, με είχε παροτρύνει να ενδιαφερθώ για τα τοπικά σκάνδαλα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]