Το πρώτο από τα δεκατρία παράξενα διηγήματα του Βενσάν Ραβαλέκ είναι ένα μίνι αριστούργημα που βγάζει γέλιο. Αλλά και τα υπόλοιπα διηγήματα είναι πραγματικά διαμάντια, εξαιρετικά πρωτότυπα τόσο ως ιστορίες όσο και από την άποψη του αφηγηματικού ύφους. Όλες αυτές οι πότε άγριες και πότε ιλαρές ιστορίες (Ένας απαίσιος τύπος), μερικές φορές πολύ μαύρες (Η βεβήλωση των νεκροταφείων) ή απροσδόκητες (Ταξίδι στη γη 150 χρόνια μετά τη συντέλεια του κόσμου), μας παρασύρουν με κέφι ως τα ακραία όρια του παραλόγου. Καθώς επεσήμανε και η κριτική, «ο Ραβαλέκ είναι ένα ιδιοφυής αυτοδίδακτος, ένας μικρός θεός του άγριου χιούμορ».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]