Το όνομά μου είναι Νοζούντ και μεγάλωσα σ` ένα χωριό της Υεμένης. Είμαι δέκα ετών, τουλάχιστον έτσι νομίζω. Στη χώρα μου, τα παιδιά της επαρχίας δεν έχουν επίσημα έγγραφα ούτε πιστοποιητικά γέννησης. Οι γονείς μου με ανάγκασαν να παντρευτώ έναν άντρα που είχε την τριπλάσια ηλικία από εμένα. Με κακοποιούσε σεξουαλικά και όταν αντιστεκόμουν με χτυπούσε. Ένα πρωί που έφυγα από το σπίτι για να αγοράσω ψωμί, ανέβηκα τρέμοντας στο λεωφορείο και πήγα στο δικαστήριο. `Θέλω να μιλήσω στο δικαστή!` είπα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα `ναι` σε όλα. Εκείνη τη μέρα όμως, είχα αποφασίσει να πω `όχι`. Η αληθινή ιστορία μιας μικρής κοπέλας από την Υεμένη που τόλμησε να αψηφήσει τις αυστηρές παραδόσεις της χώρας της, να ζητήσει διαζύγιο και να το κερδίσει. Πρόκειται για μια πρωτοφανή απόφαση στα χρονικά αυτού του κράτους της Μέσης Ανατολής όπου η πλειονότητα των κοριτσιών παντρεύονται προτού συμπληρώσουν την ηλικία των δεκαοχτώ χρόνων. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]