[. . .] Το πιο εντυπωσιακό σε όσα γράφει ο Έλιοτ για τον Δάντη είναι όταν μας λέγει ότι, για να απολαύσει κανείς την ποίησή του, δεν χρειάζεται να έχει ασπαστεί τα δόγματα της Καθολικής Εκκλησίας, απλώς μόνο να αναστείλει και την πίστη και την απιστία του, όπως επίσης δεν χρειάζεται να εμφορείται από τις φιλοσοφικές και θεολογικές ιδέες του Ιταλού, ο οποίος είναι μέγας ποιητής διότι παρουσιάζει το ανθρώπινο πάθος σε ύψος και σε βάθος, αποκαλύπτοντας υπαρξιακές και συναισθηματικές καταστάσεις δοσμένες με την απαράμιλλη οπτική φαντασία του. Η έκδοση συνοδεύεται από σχόλια και από ένα προλογικό σημείωμα του μεταφραστή, που περιέχει τρία κατατοπιστικά διαγράμματα για τα τρία μέρη της Κωμωδίας. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]