Σου είπα χθες βράδυ ότι μπορεί κάποια μέρα να φύγω, και εσύ με ρώτησες, `Πού θα πας;`, κι εγώ είπα, `Να μείνω με τον καλό μας Θεό`, και εσύ με ρώτησες, `Γιατί;`, και εγώ είπα, `Γιατί είμαι γέρος`, και εσύ είπες, `Δεν νομίζω ότι είσαι γέρος`. Και μου έπιασες το χέρι και είπες, `Δεν είσαι και τόσο γέρος`, λες κι έτσι λυνόταν το ζήτημα. (. . .) Ένα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα για το κύλισμα του χρόνου, την ομορφιά της απλότητας και το μεγαλείο της ψυχής! Ένας γοητευτικός ύμνος για τον πλούτο και τα μυστικά βάθη της καθημερινότητας. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]