Η ριζοσπαστική και νιτσεϊκή πολιτική σκέψη του Φουκώ γίνεται εμφανής στη συζήτηση αυτή για τη λαϊκή δικαιοσύνη με τους Μπένι Λεβί και Αντρέ Γκλούκσμαν, που πραγματοποιήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1972. Το ζήτημα είναι κατά πόσο τα δικαστήρια αποτελούν κατάλληλες μορφές λαϊκής δικαιοσύνης. Ο Φουκώ θεωρεί ότι τα δικαστήρια είναι μορφές χειραγώγησης της λαϊκής δικαιοσύνης, η οποία, αντίθετα, πρέπει να ασκείται από τις μάζες τις ίδιες και να μη βασίζεται `σε μια οικουμενική και αφηρημένη ιδέα για τη δικαιοσύνη` αλλά στην ίδια την εμπειρία των μαζών. Στην παρούσα έκδοση περιλαμβάνεται επίμετρο του Παναγιώτη Δελλή με θέμα `Κριτική και οντολογία του εαυτού στη σκέψη του Michael Foucault`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]