Πάντα φωτογράφιζα τα παιδιά, ίσως γιατί είναι εύκολο. Είναι εύκολο να γίνεις φίλος τους, να σε εμπιστευτούν, να διδαχτείς απ` αυτά. Είναι εύκολο να παίξεις μαζί τους και η φωτογραφική πράξη τι άλλο μπορεί να είναι αν όχι ένα παιχνίδι; Ένα παιχνίδι διαπραγμάτευσης με τα μάτια, με τις αισθήσεις και τα συναισθήματα, με τα λόγια ή και χωρίς αυτά. Αγαπώ τα παιδιά γιατί μου δίνουν με γενναιοδωρία τη χαρά του παιχνιδιού που πάντα τους περισσεύει. Νομίζω πως τα αγαπώ λίγο περισσότερο απ` ό,τι τους μεγάλους. Και ευτυχώς για μένα, ίσως και γι` αυτά, στις φωτογραφίες τουλάχιστον δεν θα μεγαλώσουν ποτέ.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]