Ο κύριος, ίσως, λόγος για τη χρεοκοπία του σημερινού πρότυπου είναι η ανισότητα στη μεταχείριση των συντελεστών της παραγωγής. Το οικονομικό κεφάλαιο ευνοείται κατάφωρα, ενώ η εργασία υπερφορολογείται και δεν συμμετέχει δίκαια στα κέρδη της ανάπτυξης, η οποία στηρίζεται στη ληστρική εκμετάλλευση του περιβάλλοντος. Το νέο πρότυπο ζωής θα πρέπει να διασφαλίζει τις λεπτές και αναγκαίες ισορροπίες μεταξύ ανθρώπινης δραστηριότητας, αντοχής των οικοσυστημάτων, ποιότητας ζωής και κοινωνικών και πολιτισμικών αξιών. Ο σημαντικός ρόλος του οικονομικού κεφαλαίου αναγνωρίζεται, αλλά ως μέσου, όχι ως αυτοσκοπού ή υπεραξίας. Το νέο πρότυπο, από τη φύση του και εξ ορισμού, είναι φανερά πιο φιλάνθρωπο και φιλοπεριβαλλοντικό, πιο πνευματικό και πολιτισμικό, και λιγότερο οικονομικό και υλιστικό από το σημερινό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]