Μισόν αιώνα μετά το δάσκαλο της, τον Κλωντ Λεβί-Στρως, η Κατρίν Κλεμάν παίρνει το δρόμο. Διασχίζοντας τη Βραζιλία και την Ινδία, τη Ρωσία του 17ου αιώνα και τη χώρα των μύθων μας, μας διηγείται την ιερή αυτοκτονία των γυναικών της Ινδίας που μένουν χήρες, τις σχολές της σάμπας, τον αγώνα για την επιβίωση στο Νορντέστε, την πυρά στην Κοβαντσίνα... Και θέτει το ερώτημα: υπάρχει ένας ηθικός νόμος πραγματικά παγκόσμιος; Αναλύοντας, συγκρίνοντας, αντιπαραβάλλοντας, η Κατρίν Κλεμάν δείχνει την παράδοξη επιμονή των λαϊκών πολιτισμών, ακόμα και αυτών που θεωρούμε νεκρούς, και συμπίπτει με τον Λεβί-Στρως: η σωστή απόσταση` ανάμεσα στους λαούς, ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί, ανάμεσα στους εραστές ορίζεται σε μια υπόγεια διαδρομή, κρυμμένη κάτω απ` τη θορυβώδη πορεία των αντιθέσεων και των συγκρούσεων. Δεν προσδιορίζεται από τη λογική αλλά από την άγρια σκέψη που ξέρει να αναζητά και να δημιουργεί, που είναι περισσότερο θηλυκή παρά αρσενική. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]