Ο συγγραφέας αγαπά το Βυζάντιο. Διαβάζει με ηπιότητα και αμεροληψία τους χρονικογράφους, ιστοριογράφους και βιογράφους της βυζαντινής εποχής. Στόχος των είκοσι ιστοριών του δεν είναι να προσθέσει καινούργιες πληροφορίες. Όχι. Μέλημά του και αγωνία του είναι, μέσα απ` αυτές τις μικρές ιστορίες να φωτιστεί το ανθρώπινο τραγικό, η ματαιόδοξη δίψα για πλούτη και εξουσία, αλλά επίσης και η υψηλοφροσύνη που επιδεικνύουν ενίοτε οι άνθρωποι. Στόχος του φαίνεται να είναι όλα τα βυζαντινά πάθη, οι αδυναμίες, οι ραδιουργίες μαζί και η μεγαλοσύνη ενίων να μη βυθιστούν στη λήθη, να μεταφερθούν στη σύγχρονη κοινωνία και να συγκριθούν με τους ανθρώπους της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]