Τα Γεωργικά του Βιργιλίου ανήκουν στο διδακτικό είδος του επικού γένους και, όπως το δηλώνει ο τίτλος τους, πραγματεύονται τις διάφορες πλευρές των αγροτικών δραστηριοτήτων. Η διδακτική ποίηση γενικότερα και το θέμα των Γεωργικών ειδικότερα ασφαλώς δεν είναι ό,τι θα ικανοποιούσε το σύγχρονο αναγνωστικό αισθητήριο, μακράν του οποίου βρίσκεται και η ποιητική μορφή της μοναδικής έως πρότινος νεοελληνικής μετάφρασης ολόκληρου του έργου, αυτής του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, (...). Όπως πολλά κείμενα της λατινικής γραμματείας, τα Γεωργικά αγνοούνται σχεδόν από το σύνολο του νεοελληνικού αναγνωστικού κοινού, και (...) μόνον ως τίτλος (...) πιθανόν είναι γνωστά στους κύκλους των φιλολόγων (...). Η επίγνωση του γεγονότος μου δημιουργεί την υποχρέωση (...) να συμπεριλάβω στην παρούσα μελέτη υλικό που σε άλλους πολιτισμικούς και ακαδημαϊκούς χώρους με διαφορετική αντίληψη για την κλασική παιδεία θα αποτελούσε κοινή γνώση. (...) Το Επεισόδιο του Αρισταίου, με το οποίο κλείνουν τα Γεωργικά, είναι από τα πλέον μελετημένα κείμενα της ελληνορωμαϊκής γραμματείας, και μία ακόμη προσπάθεια ερμηνείας τους μπορεί για τους ειδήμονες του χώρου να φαίνεται ότι αγγίζει τα όρια της ύβρεως. Αποτόλμησα ωστόσο το εγχείρημα με την ελπίδα ότι η ανάγνωσή μου αναδεικνύει ορισμένες παραγνωρισμένες πτυχές και η προσέγγισή μου μπορεί να προσφέρει μια συγκροτημένη ερμηνευτική πρόταση (...).

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]