Στους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας η «απολογία» ήταν μια συγκεκριμένη πράξη ομολογίας πίστεως άμεσα συνδεδεμένη με το μαρτύριο.Ο Μεγάλος Απολογητής του Χριστιανισμού των πρώτων αιώνων Ιουστίνος είναι γνωστός και ως Μάρτυς. Γνωστή δε είναι η τάση των μαρτύρων ν` απολογηθούν και να ομολογήσουν πίστη στο Χριστό. Η απολογία και η ομολογία δεν ήταν καθόλου μια κοινωνική και ιδεολογική νίκη αλλά μια συγκεκριμένη έκφραση της πίστεως που οδηγούσε στο μαρτύριο και στο θάνατο.
Αυτή την πίστη της στον «Τριαδικό Θεό» ομολόγησε με παρρησία και η δεκαπεντάχρονη Αγία Μαρίνα περιφρονώντας και κατακρίνοντας τα είδωλα, προκαλώντας έτσι το μίσος ακόμη και του πατέρα της από τον όποιο τελικά οδηγήθηκε στο ένδοξο μαρτύριο της.
Έτσι λοιπόν ζώντας την αναστημένη ζωή, μας αξιώνει κι εμάς να την γνωρίσουμε και να την ποθήσουμε, τιμώντας την μνήμη της στο ιερό προσκύνημα της στο Θησείο της πόλεως των Αθηνών.
Το «διήλθομεν δια πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν» του Ψαλτηρίου, είναι η τελείωσή της δια του Σταυρού, που την ύψωσε ενώ βρισκόταν ακόμα στη ζωή, ως την αγιότητα.
Σκοπός του βίου καί της ακολουθίας της Αγίας είναι, να μας μυσταγωγεί με το παράδειγα της ζωής της και με το θαύμα της φανερώσεώς της στη ζωή μας, στο θαύμα της νέας ζωής που μας χαρίζει ο Αναστημένος Σωτήρας μας `Ιησούς Χριστός.
[...]
(από τον πρόλογο της 2ης έκδοσης)